ببین! من آدم رکی هستم.
من با کسی تعارف ندارم.
حرف درست رو باید زد.
بعضی‌ها کم‌تحمل بودن و بی‌صبری خودشون رو با رک بودن اشتباه می‌گیرن. یعنی نمی‌تونن هیجان‌شون رو کنترل کنن و هر حرفی رو هر جایی که بخوان می‌زنن و میگن: «من آدم رکی هستم» در حالی‌که این کار بیشتر اوقات وقیح بودن شخص رو نشون میده نه رک بودنش.
📌 ما حق نداریم راجع به امور شخصیِ دیگران مخصوصاً مواردی که هیچ دخالتی در اون نداشتند اظهار نظر کنیم.
چقدر شکمت گنده‌ست؟
دماغت رو باید عمل کنی.
چرا مو نمی‌کاری؟
چرا این‌طوری راه میری؟
رنگ دیوار خونه‌تون چقدر بده؟
سبیل بهت نمیاد.
چرا ریش گذاشتی؟
چرا…؟
اینها گستاخی و بی‌ادبی محسوب میشه
و اما…
رُک بودن چیه؟
📍 رک بودن یعنی با صراحت راجع به اموری که به ما مربوط میشه صحبت کنیم.
مثلاً دوستی درخواست می‌کنه که کتابی رو بهش قرض بدیم ولی دفعات قبل که قرض گرفته روی کتاب‌مون قرمه‌سبزی ریخته و پاره‌ش کرده، حالا اگر رک باشیم می‌گیم: «متأسفم و نمی‌تونم دوباره کتابم رو بهت قرض بدم».
پ.ن: لازم به توضیح نیست که شوخی دوستانه تا جایی که کسی رو ناراحت نمی‌کنه بحثش جداست.
